Travel by bike in Amsterdam.

MY BIKE ADVENTURES – part one

Ik weet nog precies de eerste keer dat ik naar mijn nieuwe huisje in A’dam fietste. Ik kwam bij mijn tante vandaan die op het IJ woont. Ik had net van haar een fiets gekregen om lekker door Amsterdam te crossen. Het ij is trouwens een van de vele uithoeken van Amsterdam maar ik dacht ‘mij gaat dit gewoon lukken’. Zonder internet (toen nog) op mijn mobiel maar met de aanwijzingen van mijn tante stapte ik vol goede moed op mijn nieuwe verroeste, bijna uit elkaarvallende, fietsje.

– half uur en twee keer de weg vragen later

Dit is toch moeilijker dan ik dacht. Waarom lijken deze wegen zo op elkaar. Alles gaat in rondjes. En die grachten met al die verschrikkelijke bruggetjes. Bruggetje op, bruggetje af. Wat dachten ze 100 jaar geleden wel niet? Leg day in acient times. Help me. Iemand?

– uur, 5 keer de weg vragen en twee keer stukje met vriendelijke vreemdelingen mee fietsen later

Volgens mij ken ik dit. Ja, deze winkel ken ik.

… Zijn er daar niet meerdere van in deze kutstad.

– uur en kwartier later 

Ik haat mijn leven. En waarom fietst iedereen ZO HARD. Waarom? Iedereen haalt me in en laat me voelen als een omaatje met haar kapje, schoenen-met-met-voetzooltjes en kartonnen-doos-voor-boodschappen. Amsterdam zou zijn eigen fietsachtig team moeten hebben en mee moeten doen aan ‘the olympics’.

– anderhalf uur later

OMG. Ja. Willem de Zwijgerlaan – tramhalte. Ein-de-lijk. Praise the lord. Twee trappen op en half jankend met trillende benen sta ik dan in de huiskamer. Huisgenootje kijkt op ‘Hee, daar ben je eindelijk, heb nog geen boodschappen gedaan. Zou je die kunnen doen?’

HOU OP MET ME.

Indra over and out.